"به امید خداوند متعال!"

یا آنچه در جشنواره فیلم فجر امسال دیدم!

نوشته دکتر آژیدهاک..

تقدیم به عبدالرضا کاهانی..

 

برف روی کاج ها:

اولین ساخته پیمان معادی با اینکه فیلم مورد علاقه من نیست اما کارگردانی بسیار خوبی دارد ..پیمان معادی در اولین فیلمش ثابت می کند که کارگردان بسیار باهوش و آینده داری است...سیاه و سفید بودن فیلم به نظرم خیلی به فیلم کمک کرده است و بی روحی  سرتاسر فیلم را به خوبی نشان می دهد..بازیگران غیر از زانیار خسروی  که البته باز هم با اندکی رحم و مروت می توان آن را تحمل کرد همگی بدون استثنا خوب هستند...مهناز افشار را تا به حال به این خوبی ندیده بودم...تمام بار فیلم روی مهناز افشار است و چقدر خوب که قدر این موقعیت را به خوبی دانسته و اجرای خوبی هم دارد و مسلمن از بازی اش در سعادت آباد بهتر و کامل تر است و اگر قرار بود سیمرغی هم به مهناز افشار می رسید ای کاش به خاطر بازی در "برف.." می رسید.....بقیه بازیگران از جمله ویشکا آسایش و صابر ابر هم که نقش های طولانی تر دارند تا حسن معجونی و حسین پاکدل که نقش های کوتاه تر دارند همه نقش خود را به خوبی ایفا کرده اند.....و کارن همایونفر هم که مانند همیشه دیگر به شنیدن موسیقی خوب او عادت کرده ایم در "برف..." با نوای پیانوی خود غوغا می کند.....در مجموع برف روی کاج ها را به عوان فیلم اول فیلم قابل قبولی می دانم...به امید فیلم های بعدی پیمان معادی با فیلمنامه ای بهتر و موضوعی جدید تر....

 

بی خود و بی جهت:

بی خود و جهت را با کمی تخفیف بهترین فیلم کاهانی می دانم(اشتباه نکنید..رتبه دوم متعلق به "هیچ" نیست! متعلق به اسب جیوان نجیبی است" است!)فیلم آخر کاهانی از نظر دیالوگ نویسی..کارگردانی...فیلمبرداری...پایان بندی و بازی ها(به جز پانته آ بهرام) از همه نظر پیشرفت برای کاهانی  محسوب می شود..کاهانی انقدر متبحر شده است که 75 دقیقه بدون داستان فقط با دیالوگ های خاص خودش و چند خرده اتفاق فیلم را پیش ببرد البته در یک سوم پایانی فیلم کمی افت می کند اما قابل چشم پوشی است...بازی احمد مهرانفر خوب است و نگار جواهریان خیلی خوب.. اما در تعجبم از پانته آ بهرام که چگونه نتوانسته لهجه اصفهانی را در بیاورد و حتی در یکی دو صحنه لهجه ندارد! اما هر چه قدر پانته آ بهرام با بازی بدش(از نظر لهجه) من را متعجب کرد رضا عطاران با بازی فوق العاده اش من را بیشتر متعجب کرد!(عجب جمله ای شد!)تا به امروز رضا عطاران را در هیچ فیلم و سریالی انقدر خوب ندیده بودم...از لحن همیشگی در حین دیالوگ گفتن که اینجا خیلی پخته تر شده است...طرز راه رفتن...بازی با شکم..سیگار کشیدن و عصبانیت هایش هر چه قدر بگویم کم گفته ام...ای کاش کمی قدر خود را بیشتر بداند و در هر فیلمی بازی نکند..

یک شخصیت لال هم در فیلم بود که  بامزه از آب در آمده است..

از همه مهم تر  و جدا از لذتی که از خود فیلم بردم  دیدن  خود عبدالرضا کاهانی و صحبت کردن با او قبل از فیلم بسیار لذت بخش بود...کاهانی دقیقن مانند فیلمهایش و شخصیت های اصلی فیلمش انسان ساده و خوش دل و بامزه ای است...همانند مهدی هاشمی در "هیچ" یا رضاعطاران در "اسب حیوان نجیبی است"..حیف که گفته اند باید صحنه هایی از فیلم را کم کند تابه اکران عمومی برسد و خودش با قاطعیت گفت که یک ثانیه از فیلمم را دست نخواهم زد..! ای کاش انقدر به کاهانی گیر ندهند!

فقط می توانیم امیدوار باشیم که ممیزی کاملن بی خود و بی جهتی که به "بی خود و جهت" خورده است رفع شود.. منتظر می مانیم به امید خدواند متعال!

 

 

 

دبوانگان محترم...

تا دیداری دیگر..

امیدوار هستیم و +!

 

نکته:تیتر مطلب یکی از دیالوگ های احمد مهرانفر  در فیلم بی خود و بی جهت